Drejtuar nga Hwang Dong-hyuk, Squid Game sillet rreth një konkursi ku 456 lojtarë, të tërhequr nga sfera të ndryshme të jetës - por secili me borxhe të thella - luajnë në një seri lojërash për fëmijë. Fituesi merr një çmim prej 45.6 miliardë dollarësh koreanë. Ata që humbasin i pret një fat shumë i ndryshëm.

Dëshpërimi, mbijetesa, lakmia, dhuna dhe mbikëqyrja janë fjalët kyçe të dramës distopike të mbijetesës së Koresë së Jugut, që na fton të reflektojmë mbi kontradiktat e shoqërisë moderne. Regjisori Hwang Dong-hyuk shkruan se seriali është një alegori e kapitalizmit bashkëkohor, por synon gjithashtu atë që ne e konsiderojmë si argëtim. Në fund të fundit, romakët krijuan arkitektura të bukura si Koloseu në Romë për t'i lejuar njerëzit të shijojnë gara të tmerrshme. Squid Game u shikua nga mbi 111 milionë njerëz në mbarë botën në 28 ditët e para.

E gjithë arkitektura e serialit luan me kontrastet: në një anë janë ambientet dhe elementet me ngjyra pastel që kujtojnë kohërat e fëmijërisë. Në anën tjetër janë frika e personazheve si dhe hapësirat tjetërsuese, duke filluar nga dhomat e fjetjes.

Pasi janë bërë pjesë e lojës me dashje, lojtarët e Squid Game zgjohen në një magazinë me shtretër marinari të vendosura për të krijuar një si tip amfiteatri. "Në vend që t'i trajtonte ata si njerëz, drejtori artistik sugjeroi që garuesit të paraqiteshin si objekte të grumbulluara në raftet e magazinës." thotë regjisori Hwang Dong-hyuk në një intervistë. Në fund të çdo loje, një derrkuc gjigant transparent mbushet me para; 100.000 won koreanë për çdo lojtar të eliminuar në mënyrë që të ngacmojë dhe tundojë pjesëmarrësit e mbetur.

Para dhe pas çdo loje, lojtarët ecin nëpër shkallë shumëngjyrëshe, të frymëzuara nga kryevepra e Relativitetit të artistit hollandez Escher. Në veprën e artit, disa shkallë tërheqëse janë rregulluar në një botë me gravitet me kokë poshtë. Seti përmban ngjyra pastel K-Pop në kontrast me frymën "me kokë poshtë" të personazheve. Dizajni i referohet gjithashtu La Muralla Rosa të Ricardo Boffil në Spanjë.

Red Light, Green Light është loja e parë gjatë së cilës lojtarët kuptojnë rregullat aktuale të konkursit. Një kukull gjigante robotike frikësuese me sytë me kamera ngrihet mbi pjesëmarrësit duke ngjallur ndjesinë e mbikëqyrjes. Konkursi i dytë është vendosur në një shesh lojërash shumëngjyrësh të përmasave të të rriturve me rrëshqitje, struktura të ngjitshme dhe gardhe. Të gjitha setet janë krijuar për të sjellë kujtimet e fëmijërisë kur të gjitha gjërat duken më të mëdha dhe të sigurta.

Shumica e seteve u ndërtuan nga e para me pak CGI post-produksion. Në Kore, fëmijët luanin me mermere nëpër rrugica. Prej këtu, u krijua një lagje e rreme me terren të ulët për të sjellë personazhet dhe shikuesit përsëri në korsinë e kujtesës. Rezultati është një ndjenjë e nostalgjisë dhe tensionit të çuditshëm.

Hapësirat e bardha të qeta dhe minimaliste të ndriçuara me shkëlqim nga Zaha Hadid dhe Santiago Calatrava frymëzuan dizajnin e dhomës së pritjes. Në vend që ta fshihte lojtarin, drejtori artistik shpjegoi se ata krijuan "një lloj ndjesie të pakëndshme që vjen nga një dhomë e bardhë, duke mos ditur se çfarë do të ndodhë më pas.