بسیار مهم است که کووت عاری از هر گونه گرد و غبار، اثر انگشت، خط و خش یا هر چیز دیگری که می تواند در اندازه گیری اختلال ایجاد کند.

مترهای رومیزی برای استفاده با نمونه هایی با کدورت کمتر در نظر گرفته شده اند، بنابراین اغلب در کاربردهایی مانند آنالیز آب آشامیدنی یا تولید نوشیدنی استفاده می شوند. هنگامی که برای قرائت کدورت سنج بالاتر استفاده می شود، نمونه باید طبق روش رقیق شود. این می تواند خطاهای قابل توجهی را در اندازه گیری ایجاد کند، بنابراین رقیق کردن توصیه نمی شود مگر اینکه کاملاً ضروری باشد

به جای قرار دادن نمونه در یک کووت، یک جریان سنج پیوسته که معمولا کدورت سنج آنلاین نامیده می شود کدورت سنج را به عنوان جریان ثابتی از آب در طول سنسور اندازه گیری می کند. این نوع کدورت سنج بیشترین کاربرد را در تاسیسات تصفیه آب آشامیدنی و سیستم های توزیع دارد.

https://vinteb.com/

همانطور که در بخش چرا کدورت سنج در آب آشامیدنی را اندازه گیری کرد؟ ذکر شد، برخی از تاسیسات آب آشامیدنی برای اندازه گیری کدورت سنج در مکان های مختلف تاسیسات مانند پساب فیلتر ترکیبی مورد نیاز است. کدورت‌سنج‌ها و رومیزی‌سنج‌های آنلاین را می‌توان برای این گزارش انطباق استفاده کرد، اگرچه انتخاب ابزاری که از روش اندازه‌گیری مورد نیاز شما پیروی می‌کند.

مزیت اصلی کدورت سنج های آنلاین نسبت به مترهای رومیزی این است که می توانند به طور مداوم کدورت را کنترل کنند نیازی به جمع آوری نمونه و تجزیه و تحلیل آنها در آزمایشگاه نیست. جمع‌آوری داده‌های بلادرنگ ارزش زیادی به همراه دارد، زیرا به مدیران تسهیلات اجازه می‌دهد تا سریع‌تر به تغییرات در فرآیند درمان واکنش نشان دهند.

یکی از معایب کدورت سنج های آنلاین این است که به طور دائم در یک مکان خاص در فرآیند تصفیه نصب می شوند. اگر در فرآیند پنج مکان وجود داشته باشد که کدورت سنج باید اندازه گیری شود، پنج ابزار مختلف مورد نیاز خواهد بود. در مقابل، یک متر رومیزی تمام چیزی است که برای آنالیز نمونه‌ها از پنج مکان لازم است.

کدورت‌سنج‌های آنلاین همچنین می‌توانند در سیستم توزیع مورد استفاده قرار گیرند، جایی که اغلب در سیستم‌های پانلی که پارامترهای دیگر را اندازه‌گیری می‌کنند (مانند pH، کلر، رسانایی خاص و دما) ادغام می‌شوند.

ترجیح داده می شود اندازه گیری های کدورت سنج رومیزی در محل جمع آوری شود. جمع‌آوری نمونه‌ها و تجزیه و تحلیل آنها بعداً در آزمایشگاه می‌تواند باعث مشکلات مربوط به تخریب زیستی، رشد، ته‌نشینی، رسوب مواد معدنی و موارد دیگر شود، اگرچه روش‌هایی برای کمک به حفظ نمونه‌ها وجود دارد.