NË VËMENDJE: STEVEN HOLL

Steven Holl (i lindur më 9 dhjetor 1947) është një arkitekt dhe akuarelist me bazë në New York, i njohur si një nga arkitektët kryesorë në botë. Ai studioi në Universitetin e Uashingtonit në Seattle, duke ndjekur më pas studimet për arkitekturë në Romë në 1970 dhe diplomuar në Shkollën e Shoqatës së Arkitekturës në Londër. Pas përfundimit të studimeve, ai themeloi studion e tij - Steven Holl Architects - në New York City në 1976. Firma tani ka zyra në New York dhe Pekin nën drejtimin e Steven Holl dhe partnerit kryesor Chris McVoy.

Steven Holl vlerësohet për aftësinë se si ai e përdor dritën në mënyrë që të krijojë struktura me ndjeshmëri të lartë ndaj vendndodhjes së tyre. Studio e tij është e njohur për qasjet tipologjike dhe fenomenologjike në projektim, duke synuar të kapërcejë përvojën njerëzore përmes kësaj qasjeje unike drejt dizajnit të orientuar nga vendndodhja si dhe specifikës programore. Përsa i përket qasjes së tyre të dizajnit, misioni i studios shpreh se "fenomenet e hapësirës së një dhome, rrezet e diellit që hyjnë nga një dritare dhe ngjyra dhe pasqyrimi i materialeve në një mur dhe dysheme, kanë të gjitha marrëdhënie integrale", duke shtuar se "materialet e arkitekturës komunikojnë përmes rezonancës dhe disonancës, ashtu si instrumentet në përbërjen muzikore, duke prodhuar karakteristika të menduara dhe provokative në përvojën e një vendi."

Veprat e Holl përcaktojnë siluetën e disa prej qyteteve më të njohur në botë për modelimin - nga Helsinki në Seul - dhe janë integruar në strukturën urbane të shumë qyteteve historike duke përfshirë Bogota, Berlin dhe Amsterdam. Estetika e tij e projektimit vazhdon të evoluojë përmes një interpretimi progresiv të teknologjisë, dritës dhe holizmit, duke forcuar statusin e Holl si një udhëheqës global në inovacionin arkitektonik.

Nuk mund të lëmë pa përmendur akuarelet e Holl, të cilët janë bërë nënshkrimi i tij - një stil vizualizimi vërtet unik që vazhdon të frymëzojë kolegët e tij arkitektë. Steven Holl ka vizatuar gjithmonë. Për të, vizatimi është një formë mendimi. Ai është i njohur për qasjen e tij skulpturore, pothuajse Korbusiane ndaj arkitekturës dhe dritës natyrore. Dhe ndërsa akuarelet mund të duken një zgjedhje e qartë për të vizualizuar këto aspekte karakteristike të punës së tij, Hollit iu desh pak kohë që të zëvendësonte lapsin me furçën - dhe çuditërisht, kur e bëri këtë, kjo ishte për arsye thjesht praktike në mënyrë që të mund t’i mbante me vete gjatë udhëtimeve të tij.

GALERIA DHE SHTËPIA DAEYANG - KOREA E JUGUT, 2012

Kjo galeri dhe shtëpi private është e vendosur në kodrat e zonës Kangbuk në Seul, Kore. Projekti u hartua si një eksperiment paralel me një studio kërkimore mbi "arkitektonikën e muzikës". Gjeometria themelore e ndërtesës është frymëzuar nga një skicë e vitit 1967 për një partiturë muzikore nga kompozitori Istvan Anhalt. Tre pavione; një për hyrje, një vendbanim dhe një hapësirë ​​për evente, duket sikur ngrihen lart nga një nivel i vazhdueshëm galerie nëntokë. Në bazën e pishinës pasqyruese, sipërfaqet e xhamit sjellin dritë në muret e bardha të suvasë dhe dyshemenë e bardhë prej graniti të galerisë. Interieret e pavijoneve janë veshur me dru në ngjyrë qymyri dhe të kuqe dhe me dritare në tarracë që ndërpresin tavanin prej druri. Ndërsa eksterieret janë veshur me ekran rezistent ndaj shiut prej bakri të patinuar të bërë me porosi, që integrohen natyrshëm brenda peizazhit.

KOMPLEKSI I ARTEVE LEWIS, UNIVERSITETI PRINCETON - SH.B.A., 2017

Steven Holl Architects ka përfunduar një kompleks artesh me shumë objekte për Universitetin Princeton, i lidhur njëkohësisht nën një pishinë të madhe reflektuese. Qendra Lewis për Artet përfshin tre ndërtesa, të cilat akomodojnë departamentet e vallëzimit, muzikës dhe teatrit të universitetit amerikan. Ato përballen me një shesh të jashtëm të mbushur nga një pishinë e cekët, me dritare nën sipërfaqen ujore që filtrojnë dritën natyrore në një forum nëntokësor. Secila prej ndërtesave është shtëpia e një departamenti të ndryshëm dhe ka ambiente të brendshme të dizenjuara që të përputhen me funksionet e tyre. Në ndërtesën muzikore me xham, e cila mbikëqyr pishinën reflektuese, dhomat individuale të orkestrës janë bërë prej druri dhe ndërpriten me shufra çeliku. Ndërkohë, Ndërtesa e kërcimit Wallace dhe Teatri përmban një kuti çeliku dhe një njësi prej druri drejtkëndore brenda strukturës kryesore cilindrike, dhe një kub vallëzimi brenda një vëllimi guri.

QENDRA MAGGIE'S - MBRETËRIA E BASHKUAR, 2017

Steven Holl ka realizuar Qendrën e tij Maggie për pacientët me kancer në Londër, ku mbizotëron një fasadë prej xhami të bardhë të tejdukshëm të mbushur me panele me ngjyra. Imagjinuar si një "anije brenda një anijeje brenda një anijeje", qendra e ndritshme Maggie's Barts përmban një kornizë betoni, një shtresë druri bambu dhe një mbulesë prej qelqi mat. Ajo mdodhet në spitalin St.Bartholomew në veri-perëndim të qytetit të Londrës - një strukturë që u themelua në shekullin e 12-të, duke e bërë atë spitalin më të vjetër në Britani. Qendrat Maggie’s ofrojnë ndihmë falas praktike, sociale dhe emocionale për këdo që preket nga kanceri. Dizajni i Steven Holl i bën homazh trashëgimisë mesjetare të ndërtesës. Fasada gjeometrike është modeluar në metodën mesjetare të shkrimit të muzikës, të quajtur "neume notation". Ekrani prej xhami mbush brendësinë me ngjyra gjatë orëve të ditës, ndërsa i ndriçuar gjatë natës, shkëlqen nga brenda.

INSTITUTI PËR ARTIN BASHKËKOHOR NË VCU - SHBA, 2018

I vendosur në buzë të kampusit të Universitetit Virxhinia Commonwealth në Richmond, Virginia, Instituti i ri për Artin Bashkëkohor lidh Universitetin me komunitetin përreth dhe ndërtesa formon një portë drejt Universitetit qw të fton një ndjenjë mikpritëse. Hyrja kryesore formohet nga një kryqëzim i zonës së performancës dhe Forumit, duke shtuar një përbërës vertikal "Z" në lëvizjen "X-Y" të kryqëzimit. Alternimi i këtyre trupave të kryqëzuar bashkohet nga një "plan i së tashmes" në galeritë në "forking time". Instituti i ri për Artin Bashkëkohor është i organizuar në katër galeri, secila me një karakter të ndryshëm. Fleksibiliteti mundëson për katër ekspozitat e ndara, një ekspozitë të vazhdueshme ose kombinime. Trarët dhe dërrasat e ekspozuara të betonit në galeri plotësojnë dyshemetë e betonit.

SALLA E KONCERTIT OSTRAVA - REPUBLIKA ÇEKE, 2019

Një sallë koncerti e veshur me zink nga Steven Holl Architects do të qëndrojë konsol mbi Shtëpinë e Kulturës moderniste 1960, të ndërtuar nga arkitekti modernist çek Jaroslav Fragner. Dizajni fitues pjesë e një konkursi përmban një formë të parregullt të lakuar, të veshur pjesërisht me panele zinku, të hapura në vende me mure të lustruara që zbulojnë interieret prej druri panje. Shtëpia e Kulturës ka një fasadë të veshur me travertinë dhe pllaka qeramike, me kolona të mëdha në fasadën e përparme. Auditori do të ndërtohet në pjesën e pasme të kompleksit, përballë parkut, ndërsa një holl hyrës me xham do të konservohet mbi një shesh në pjesën e përparme të ndërtesës. Të dy elementët do të lidhen mbi ndërtesën ekzistuese me një hapësirë ​​të madhe holli.

THE REACH, QENDRA KENNEDY PËR ARTET E PERFORMUARA - SH.B.A., 2019

The Reach, në Qendrën John F. Kennedy për Artet Skenike, në Washington D.C., është shtesa e parë në historinë 48-vjeçare të Qendrës Kennedy. Si një memorial i gjallë për Presidentin John F. Kennedy, Qendra Kennedy ofron një vend ku komuniteti mund të angazhohet dhe të ndërveprojë me artistë. Dizajni bashkon arkitekturën me peizazhin për të zgjeruar dimensionet e një memoriali të gjallë. Të tre pavionet janë të ndërlidhur poshtë tarracave të gjelbërta për të zgjeruar hapësirën e brendshme të Qendrës Kennedy me studiot e hapura, hapësirat për prova dhe performanca si dhe hapësirat e dedikuara për mësimin e arteve. Pavionet prej betoni të formuar në bordin e bardhë titan shkrihen me peizazhin, duke u lakuar butësisht për të kapur dritën natyrore për brendësinë. Brenda ndërtesës, një teksturë prej betoni të rrudhosur e zhvilluar së fundmi, përcakton muret e hapësirës së provave dhe performancave, duke integruar cilësitë akustike brenda mureve të betonit strukturor.

MUZEU I ARTEVE TË BUKURA HOUSTON - SHBA, 2020

Tuba prej xhami të tejdukshëm takohen me çati të lakuara "të frymëzuara nga rrathët e reve" në këtë muze arti të krijuar për Muzeun e Arteve të Bukura në Houston. Ndërtesa Nancy dhe Rich Kinder - e cila është pjesë e një ridizajnimi të madh të kampusit - është e ndarë në segmente me çati të lakuara. Xhami i petëzuar si tub mbulon pjesën e jashtme për të kontrastuar ndërtesat ekzistuese në kampusin e Muzeut të Arteve të Bukura. Veshja transparente, e formuar nga tuba qelqi të petëzuar me seksione gjysmërrethore, është ndërprerë nga mbështetëset e çelikut të konservuar nga muret e betonit. Linjat e çatisë së pazakontë në krye të ndërtesës kanë marrëdhënie të ndryshme me tokën. Për shembull, disa prej tyre përfundojnë mbi stolat prej betoni ndërsa të tjera janë të hapura në pjesën e poshtme, në mënyrë që vizitorët të mund të shikojnë deri lart. Brenda, pjesa e poshtme e lakuar e çatisë vepron si një reflektues i dritës natyrore në galeritë e organizuara në dy nivele.

Source: Steven Holl Architects, Dezeen, Archdaily