[vc_row][vc_column][vc_empty_space height=”30px”][vc_row_inner][vc_column_inner][vc_column_text]
Luis Barragán (1902-1988) lindi në Guadalajara, Meksikë. Trajnimi i tij profesional ishte në inxhinieri, duke u diplomuar në moshën njëzet e tre vjeç. Aftësitë e tij arkitekturore ishin të vetë-mësuara. Në vitet 1920, ai udhëtoi gjerësisht në Francë dhe Spanjë dhe, më 1931, jetoi në Paris për një kohë, duke marrë pjesë në ligjëratat e Le Corbusier. Koha e tij në Evropë, dhe më pas në Marok, nxiti një interes për arkitekturën vendase të Afrikës së Veriut dhe Mesdheut, të cilën ai e lidhte me ndërtimet në vendin e tij.
I njohur ndërkombëtarisht, arkitekti meksikan është një nga praktikuesit më të talentuar në arkitekturës bashkëkohore të peizazhit. Në punën e tij muri është edhe entiteti suprem dhe banori i një peizazhi më të madh metafizik; në mjediset që ai krijon, ato janë njëherësh një ekran për të zbuluar ngjyrat e diellit pothuajse të bardhë të Meksikës, dhe një mburojë për të sugjeruar prezenca të papara. Qasja e tij e projektimit është klasike dhe e përkohshme, elementët e arkitekturës së tij janë të rrënjosura thellë në traditat kulturore dhe fetare të vendit të tij; përmes bukurisë së përhumbur të ndërtimeve të tij hieratike, ne mund të fillojmë të kuptojmë aromën dhe intensitetin e arkitekturës së Meksikës.
[/vc_column_text][/vc_column_inner][/vc_row_inner][vc_single_image image=”7937″ img_size=”full” add_caption=”yes” alignment=”center”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]
[/vc_column_text][vc_column_text]Shtëpia e Barragan është kopsht dhe shtëpi, e bërë në mënyrë të pandashme. Shtëpia nuk përfaqëson asnjë fasadë të paharrueshme, duke u bashkuar me rangun, për nga modestia e saj e qëllimshme, me shtëpitë e punëtorve në lagje. Ajo është, praktikisht, një fasadë e zbrazët, e vetmja karakteristikë e saj është një dritare e madhe që Barragan, me kalimin e viteve, e ka rrethuar me mure, kështu që nga brenda saj mund të shihet vetëm qielli.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_single_image image=”7944″ img_size=”full” add_caption=”yes” alignment=”center”][vc_single_image image=”7963″ img_size=”full” add_caption=”yes” alignment=”center”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]
[/vc_column_text][vc_column_text]Barragan ka admiruar gjithmonë figurën e mrekullueshme të Shën Françeskut, kultin e tij të Natyrës dhe Bukurisë dhe shprehjet e panumërta të artit fetar që ai frymëzoi. Gjatë një periudhe tre vjeçare, Barragan projektoi dhe ndërtoi, dhe më pas iu kushtua një urdhëri murgeshash françeskane, një kishëz dhe një kopsht, i vendosur në Tlalpan, afër qytetit të Meksikës. Las Capuchinas Sacramentarias del Purisimo Corazon de Maria është një nga urdhërat më të izoluara të Kishës Katolike.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/2″][vc_single_image image=”7957″ img_size=”full” add_caption=”yes” alignment=”center”][vc_single_image image=”7945″ img_size=”full” add_caption=”yes” alignment=”center”][/vc_column][vc_column width=”1/2″][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]
[/vc_column_text][vc_column_text]Këto pesë Kulla të mëdha abstrakte, të krijuara për të shërbyer si simbole promovuese që identifikojnë nënndarjen e madhe të banimit të Ciudad Satellite, gjithashtu kanë marrë rolin e rojëtarve në hyrjen veriore të Meksikës. Ndërsa shikuesi lëviz përreth, kullat duken se vazhdimisht zhvendosin profile dhe ndryshojnë lartësi. Nga një këndvështrim ato paraqiten si fletë planare; nga një tjetër ato ngjajnë me kulla me bazë katrore. Retë, të cilat shëtisin mbi Luginën e qytetit të Meksikës, duken sikur lëvizin më ngadalë kur ndodhen mes tyre.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_single_image image=”7949″ img_size=”full” alignment=”center”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]
[/vc_column_text][vc_column_text]Këtë herë klientit të tij, Barragan ishte në gjendje ti zbatonte me sukses karakterin e kalorsiak ai që ai donte ti jepte kësaj njësie banimi. Si simbol, ai projektoi një shatërvan të shkallëzuar heroikisht për kuajt, Fuente de Los Clubes ose Fuente de los Amantes. Një mur i gjatë rozë shërben si një sfond abstrakt ku profilet e kalorësve shndërrohen në basorelieve dinamike. Në njërën anë, dy mure takohen për të krijuar një dhomë jehonë ku hapat e ngadaltë formojnë një ritëm kundër shpërthimit të vazhdueshëm të ujit. Një mur i lyer me ngjyrë të kuqe toke, del nga pishina për të mbajtur një akuadukt që rrjedh ujë, i cili buron, mbase, nga kujtimet e fëmijëris së Barragan.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_single_image image=”7961″ img_size=”full” alignment=”center”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]
[/vc_column_text][vc_column_text]Nëpërmjet kësaj porte, kalorësit kthehen nga ekskursionet e tyre. Një qilim me tulla të vogla, të vendosura me kujdes për të theksuar perspektivën, formon një rampë që ngrihet nga rruga e jashtme dhe pasi kalon portën, fillon të ulet ngadalë. Portat prej druri varen në një mënyrë të tillë që, kur mbyllen ato gjithashtu qëndrojnë si aeroplanë të izoluar. Vetëm kur kalorësit kalojnë nëpër këtë portë, të rrethuar me mur dhe si një vëllimi kubik, përmbushet kompozimi i Barragan – si ai i Paolo Uccello-s.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_single_image image=”7913″ img_size=”full” add_caption=”yes” alignment=”center”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]
[/vc_column_text][vc_column_text]Një pishinë kuajsh, pishinë dhe shtëpi për Z. dhe Znj. Folke Egerstrom, nënndarje e Los Clubes, me bashkëpunimin e arkitektit Andres Casillas.
Kjo punë kompleton atë që mund të shihet si trilogji e kuajve e Barraganit: rruga procesionale, tempulli dhe, tani, akademia. Z. dhe Znj. Folke Egerstrom, pronarët e kësaj stalle unike, stërvisin kuaj racash. Nën diell, të reflektuar në pishinë dhe të bëra prej heshtjes, muret hieratike të këtij projekti marrin një domethënie legjendare.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_single_image image=”7935″ img_size=”full” add_caption=”yes” alignment=”center”][vc_single_image image=”7948″ img_size=”full” add_caption=”yes” alignment=”center”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]
[/vc_column_text][vc_column_text]Puna e Barragán është një histori personazhesh. Te njëra një shtëpi, te një tjetër kuajt. Në Casa Gilardi, është pema. Si në të gjitha veprat e Barragán, të gjitha hapësirat ofrojnë një mori sensacionesh, përmes lojërave të dritës, ngjyrave, shpërndarjes dhe elementeve arkitekturore, siç janë shkallët pa korimano, që duket se ngjiten nën një dritë të sipërme. Një dritë e verdhë që përshkon carje të vogla vertikale, përmbyt korridorin që arrin një hapësirë minimaliste me një pasqyrë uji pranë dhomës së ngrënies, ku një mur i kuq i pikturuar mbështet dritën e qiellit.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/2″][vc_single_image image=”7988″ img_size=”full” add_caption=”yes” alignment=”center”][/vc_column][vc_column width=”1/2″][vc_single_image image=”7987″ img_size=”full” add_caption=”yes” alignment=”center”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_single_image image=”7989″ img_size=”full” add_caption=”yes” alignment=”center”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]BURIMI: “The architecture of Luis Barragàn” – Emilio Ambasz[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]