[vc_row][vc_column][vc_empty_space height=”30px”][vc_row_inner][vc_column_inner][vc_column_text]

[/vc_column_text][/vc_column_inner][/vc_row_inner][vc_single_image image=”7937″ img_size=”full” add_caption=”yes” alignment=”center”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]

Shtëpia për Luis Barragan

Tacubaya, Meksikë, 1947

[/vc_column_text][vc_column_text]Shtëpia e Barragan është kopsht dhe shtëpi, e bërë në mënyrë të pandashme. Shtëpia nuk përfaqëson asnjë fasadë të paharrueshme, duke u bashkuar me rangun, për nga modestia e saj e qëllimshme, me shtëpitë e punëtorve në lagje. Ajo është, praktikisht, një fasadë e zbrazët, e vetmja karakteristikë e saj është një dritare e madhe që Barragan, me kalimin e viteve, e ka rrethuar me mure, kështu që nga brenda saj mund të shihet vetëm qielli.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_single_image image=”7944″ img_size=”full” add_caption=”yes” alignment=”center”][vc_single_image image=”7963″ img_size=”full” add_caption=”yes” alignment=”center”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]

Kapela Capuchinas

Tlalpan, Meksikë, 1952-1955

[/vc_column_text][vc_column_text]Barragan ka admiruar gjithmonë figurën e mrekullueshme të Shën Françeskut, kultin e tij të Natyrës dhe Bukurisë dhe shprehjet e panumërta të artit fetar që ai frymëzoi. Gjatë një periudhe tre vjeçare, Barragan projektoi dhe ndërtoi, dhe më pas iu kushtua një urdhëri murgeshash françeskane, një kishëz dhe një kopsht, i vendosur në Tlalpan, afër qytetit të Meksikës. Las Capuchinas Sacramentarias del Purisimo Corazon de Maria është një nga urdhërat më të izoluara të Kishës Katolike.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/2″][vc_single_image image=”7957″ img_size=”full” add_caption=”yes” alignment=”center”][vc_single_image image=”7945″ img_size=”full” add_caption=”yes” alignment=”center”][/vc_column][vc_column width=”1/2″][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]

Kullat e Qytetit Satelitor

Autostrada Queretaro, Qyteti i Meksikës, 1957

[/vc_column_text][vc_column_text]Këto pesë Kulla të mëdha abstrakte, të krijuara për të shërbyer si simbole promovuese që identifikojnë nënndarjen e madhe të banimit të Ciudad Satellite, gjithashtu kanë marrë rolin e rojëtarve në hyrjen veriore të Meksikës. Ndërsa shikuesi lëviz përreth, kullat duken se vazhdimisht zhvendosin profile dhe ndryshojnë lartësi. Nga një këndvështrim ato paraqiten si fletë planare; nga një tjetër ato ngjajnë me kulla me bazë katrore. Retë, të cilat shëtisin mbi Luginën e qytetit të Meksikës, duken sikur lëvizin më ngadalë kur ndodhen mes tyre.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_single_image image=”7949″ img_size=”full” alignment=”center”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]

Las Arboledas, nënndarje rezidenciale

Në periferi të Meksikës, 1958-1961[/vc_column_text][vc_column_text]Toka në të cilën qëndron Las Arboledas ishte dikur një fermë që Barragan, me disa partnerë, e bleu dhe e ndau. “Raison d ‘etre” (arsyeja për të qenë) e këtij projekti, dhe i të tjerëve që do të vinin më pas, ishte kali. Banorët priteshin të ishin, para së gjithash, kalorës. Barragan projektoi rrugët, vendosi norma ndërtimi dhe krijoi të gjitha kopshtet publike dhe burimet. U përcaktuan shtigje speciale për kuajt dhe vendet për grumbullimin e kalorësve. Shkolla Franceze e Kalërimit u themelua këtu. Për Shkollën, Barragan krijoi një seri rrethimesh me mure, pellgje ujore, burime dhe pishina, përreth dhe përmes një rruge madhështore të pemëve eukalipte, dikur qasja kryesore e fermës.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/2″][vc_single_image image=”7958″ img_size=”full” alignment=”center”][vc_single_image image=”7939″ img_size=”full” add_caption=”yes” alignment=”center”][/vc_column][vc_column width=”1/2″][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]

Los Clubes, nënndarje rezidenciale

Në periferi të Meksikës, 1963-1964

[/vc_column_text][vc_column_text]Këtë herë klientit të tij, Barragan ishte në gjendje ti zbatonte me sukses karakterin e kalorsiak ai që ai donte ti jepte kësaj njësie banimi. Si simbol, ai projektoi një shatërvan të shkallëzuar heroikisht për kuajt, Fuente de Los Clubes ose Fuente de los Amantes. Një mur i gjatë rozë shërben si një sfond abstrakt ku profilet e kalorësve shndërrohen në basorelieve dinamike. Në njërën anë, dy mure takohen për të krijuar një dhomë jehonë ku hapat e ngadaltë formojnë një ritëm kundër shpërthimit të vazhdueshëm të ujit. Një mur i lyer me ngjyrë të kuqe toke, del nga pishina për të mbajtur një akuadukt që rrjedh ujë, i cili buron, mbase, nga kujtimet e fëmijëris së Barragan.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_single_image image=”7961″ img_size=”full” alignment=”center”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]

Porton de Servicio (Porta e Shërbimit),

Los Clubes, 1968-1969

[/vc_column_text][vc_column_text]Nëpërmjet kësaj porte, kalorësit kthehen nga ekskursionet e tyre. Një qilim me tulla të vogla, të vendosura me kujdes për të theksuar perspektivën, formon një rampë që ngrihet nga rruga e jashtme dhe pasi kalon portën, fillon të ulet ngadalë.  Portat prej druri varen në një mënyrë të tillë që, kur mbyllen ato gjithashtu qëndrojnë si aeroplanë të izoluar. Vetëm kur kalorësit kalojnë nëpër këtë portë, të rrethuar me mur dhe si një vëllimi kubik, përmbushet kompozimi i Barragan – si ai i Paolo Uccello-s.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_single_image image=”7913″ img_size=”full” add_caption=”yes” alignment=”center”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]

Stalla San Cristobal

Në periferi të Meksikës, 1967-1968

[/vc_column_text][vc_column_text]Një pishinë kuajsh, pishinë dhe shtëpi për Z. dhe Znj. Folke Egerstrom, nënndarje e Los Clubes, me bashkëpunimin e arkitektit Andres Casillas.

Kjo punë kompleton atë që mund të shihet si trilogji e kuajve e Barraganit: rruga procesionale, tempulli dhe, tani, akademia. Z. dhe Znj. Folke Egerstrom, pronarët e kësaj stalle unike, stërvisin kuaj racash. Nën diell, të reflektuar në pishinë dhe të bëra prej heshtjes, muret hieratike të këtij projekti marrin një domethënie legjendare.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_single_image image=”7935″ img_size=”full” add_caption=”yes” alignment=”center”][vc_single_image image=”7948″ img_size=”full” add_caption=”yes” alignment=”center”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]

Shtëpia Gilardi

Meksikë, 1975–1977

[/vc_column_text][vc_column_text]Puna e Barragán është një histori personazhesh. Te njëra një shtëpi, te një tjetër kuajt. Në Casa Gilardi, është pema. Si në të gjitha veprat e Barragán, të gjitha hapësirat ofrojnë një mori sensacionesh, përmes lojërave të dritës, ngjyrave, shpërndarjes dhe elementeve arkitekturore, siç janë shkallët pa korimano, që duket se ngjiten nën një dritë të sipërme. Një dritë e verdhë që përshkon carje të vogla vertikale, përmbyt korridorin që arrin një hapësirë minimaliste me një pasqyrë uji pranë dhomës së ngrënies, ku një mur i kuq i pikturuar mbështet dritën e qiellit.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/2″][vc_single_image image=”7988″ img_size=”full” add_caption=”yes” alignment=”center”][/vc_column][vc_column width=”1/2″][vc_single_image image=”7987″ img_size=”full” add_caption=”yes” alignment=”center”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_single_image image=”7989″ img_size=”full” add_caption=”yes” alignment=”center”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]BURIMI: “The architecture of Luis Barragàn” – Emilio Ambasz[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]